VeertigVragen #39. Bonusvragen.
Beste <<Naam>>. Het is Goede Vrijdag, een zeer belangrijke dag voor het christendom. Jezus wordt gekruisigd. Morgen is het Stille Zaterdag. Ik heb besloten om stil te blijven op die dag, en de veertigste en laatste mail op Paaszondag te sturen. Dan weet je dat.
De vraag van vandaag is een groepering van verschillende vragen die ik binnen had gekregen, maar die niet (meer) in deze VeertigVragen reeks pasten. Daarom beantwoord ik er zoveel mogelijk in één mail. De vragenbus is nu gesloten. Zondag volgt de allerlaatste.
|
|
1) Waarom heeft God ons gemaakt? Was dit niet egoïstisch?
Die vraag kun je ook over je ouders stellen. Als ik dat moet beantwoorden, kan ik alleen maar concluderen dat ze mij het grootste leed hebben aangedaan (een mens te zijn op aarde). En ook het mooiste avontuur hebben aangeboden (een mens te zijn op aarde). Is dat egoïstisch? Het is in ieder geval een megabeslissing die God voor ons nam zonder dat wij erin gekend werden. Maar het biedt ook wel een hoop kansen en vreugde, hè. Bovendien zou ik zeggen: als-ie ons níet had gemaakt en alles voor zichzelf had gehouden, was het vast egoïstischer geweest.
2) Beste Alain, eerder heb je helder geschreven over het kwaad en het kwade niet toe geschreven aan een persoonlijke macht buiten ons. En hoe zie je God? Een wezen buiten ons, een kracht in ons?
Het beste antwoord vind je waarschijnlijk in de eerdere edities van deze mail, eentje over de Drie-Eenheid, waarin ik zeg dat ik God buiten, naast én in ons zie. En eentje over 'het projecteren van menselijke emoties op God', waarin ik uiteindelijk toch kies voor het spreken van God als persoon.
3) Beste Alain, heel veel mensen hebben ideeën over wat, wie God is; een kracht, een wezen, persoonlijk, principe etc. Zou je jouw ideeën willen delen? Wat/ wie is G?
Zowel een kracht als een wezen als persoonlijk als een principe - - zie ook de vraag hierboven. Er wordt mij vaak naar mijn godsbeeld gevraagd. Mijn antwoord is dan: dat verschilt per dag. Ik vind het niet mogelijk om God te definiëren. Iedere poging die daartoe is gedaan mag van mij naar de prullenmand, ook al snap ik de neiging: die komt uit het verlangen om grip te hebben op iets/iemand waar geen grip op verkregen dient te worden. En toch moeten we elkaar zien te verstaan als we over God praten - - daarvoor hebben we de woorden, symbolen en verhalen uit de traditie gekregen.
4) Beste Alain, ik volg je sinds kort en heb je boek nog (niet) gelezen. Hoe kijk jij tegen God 3.0 (boek André Droogers) aan. Ik ben benieuwd, groet
Oei, dat boek heb ik dan weer niet gelezen. Maar meelezers vinden het hier. Ik voel me direct verbonden met de beste man: we zijn allebei niet zo creatief met boektitels.
5) Why so much emphasis on the blood ? Washed in, covered with, redeemed by, anointed with, the wonder working power of. If anything it turns me off !
Jazeker heb ik ook internationaal publiek. Hoe kon je daaraan twijfelen? De vraag herken ik wel. In veel opwekkingsliederen gaat het mij te veel over bloed. En in Mel Gibson-films. Zie ook mijn laatste betoog op Lazarus.nl. In de eerdere mail over Leviticus zie je wat het belang van bloed kan zijn: in de Bijbel mag het absoluut niet zomaar vergoten worden. Dat vind ik een goede houding: zinloos vergoten bloed schreeuwt omhoog naar God, om recht. Daarvan kan Jezus' bloed een symbool zijn - alle onrecht blijft niet onopgemerkt. Zoiets, met wat losse pennenstreken. Zie ook de eerdere maileditie over de kruisiging. Hoe dan ook zijn mijn kerkdiensten verre van bloederig, maar bloedeloos moeten ze zeker niet zijn.
6) Zijn er seksuele handelingen (binnen het huwelijk, met wederzijds goedvinden) denkbaar, waar een christen zich toch beter niet aan kan wagen? Zo lijk je uit de geschiedenis van Onan op te kunnen maken dat de Here geen voorstander is van coitus interruptus.
Houd de volgende stelregel aan: bij twijfel, bid eerst samen voordat je de kama sutra bijbel openslaat. (bestaat die? ik durf het niet te googelen)
7) Hoe om te gaan met andermans (bij-)geloof. Geliefden in mijn omgeving consulteren een alternatieve arts die bij hen chronische lyme heeft geconstateerd. De behandeling bestaat uit een ongebalanceerd dieet, speciaal water en consulten op afstand. Ik geloof er geen snars van maar het geeft hen hoop en houvast. Ik ben bang voor teleurstelling en desillusie als blijkt dat hun gebrek aan energie zo niet opgelost kan worden.
Die teleurstelling en desillusie zullen vast volgen, ja. In mijn ervaring kun je mensen moeilijk behoeden voor hun eigen foute denkbeelden. Je kunt er hoogstens zijn (zonder betweterige grijns) zodra het fout gaat, en je kunt met jouw eigen levensstijl laten zien wat een wijze is van omgaan met je lichaam en gezondheid die wél evenwichtig is. Als er levensgevaar is kun je altijd nog de politie bellen. Verder is dit helaas iets waar je echt weinig aan doet, geloof en bijgeloof zijn hardnekkig. En mensen zijn vrij om hun eigen rotkeuzes te maken.
8) Veel christenen zien het historisch letterlijk lezen van de bijbel als bijbelgetrouw. Zelf lees ik de bijbel als geloofsverhaal van Israël volgens de methode van de Amsterdamse school. Hoe kan ik daarmee toch daar andere christenen als bijbelgetrouw worden gezien?
Ik ben gek op de Amsterdamse school! Zelf zou ik niet al te veel mijn best doen om te worden begrepen door mensen die mij wegzetten als niet-bijbelgetrouw of iets dergelijks. Als je de verbinding zoekt, zoek dan naar raakvlakken (bijvoorbeeld je gedeelde respect voor de Bijbel, en je liefde voor intensieve Bijbelstudie). Ga niet de discussie aan over historiciteit, maar laat je liefde voor de teksten zien en zoek die ook bij de ander.
9) Van jongs af tot ver in mijn studententijd ben ik opgegroeid met het idee dat als je het over Jezus hebt, je onvermijdelijk uitkomt bij zijn lijden, sterven en opstanding. Het evangelie bestond daaruit dat Jezus gestorven was voor onze zonden aan het kruis, in onze plaats. Zijn dood overschaduwde zijn leven, omdat ieder Bijbels verhaal (Oud- en Nieuw Testamentisch), zelfs de meest irrelevant lijkende verhalen, een connectie leken te hebben met het lijden, sterven en de opstanding van Christus. Mijn vraag/vragen: Is het sterven van Christus echt zoveel belangrijker dan zijn leven en is het Christendom niet te ver doorgeslagen in de verering van zijn dood en opstanding? Ik mis namelijk sterk de relevantie van zijn leven.
Ja, hij heeft toch ook vier evangeliën vol interessante daden en woorden en parabels. Uiteraard is zijn leven iets dat zeer relevant is. Relevanter dan in veel geloofsopvoedingen, inderdaad, waar ze graag naar de kruisiging toe rushen. Zelfs vanuit Hebreeuwse verhalen die daar eigenlijk niets mee van doen hebben. Eens! Zie ook mijn eerdere editie over de waarde van de Hebreeuwse Bijbel. En over de kruisiging. Is het christendom te ver doorgeslagen in de verering van de dood en opstanding en valt daar het een en ander te veel weg naar de achtergrond? Ja! En hoe meer je met z'n dood bezig bent, hoe minder je met jouw christelijk leven bezig hoeft, denk ik heel soms cynisch.
10) God is almachtig zegt de geloofsbelijdenis. Klopt dat beeld wel bij een gekruisigde Jezus. Hoe kan Jezus dan toch alle macht van de wereld gegeven worden? Gaat die macht het uiteindelijk voor het zeggen krijgen en hoe ziet dat er dan uit?
Dit zijn eigenlijk twee vragen. De almacht versus de kruisiging: ja, dan wordt het paradoxaal. Daar kom je niet uit. Weerloze overmacht, noemde H. Berkhof het geloof ik. Sowieso kan het woord 'almachtig' mij een beetje gestolen worden. Zoek in nieuwe bijbelvertalingen en je vindt het woord amper terug - - zo heel Bijbels is het woord namelijk niet. God en Jezus zijn geen krachtpatsers, hey. Quod erat demonstrandum, daar aan het kruis. Wordt Jezus alle macht gegeven? Zie over het hiernamaals een eerdere editie van deze mails. Maar: inderdaad gaat alle macht zo hup weg van de tirannen, van de zelfverrijkers, van de succesmensen, van de mooie sterken, naar de kwetsbaren, de zachtmoedigen, de verdrietigen, en al die andere mensen uit de zaligsprekingen met wie Christus zich identificeert. Dat moet! En dan is de wereld goed.
11) Cremeren of begraven? Jezus werd begraven. Maar in die tijd zullen er ook culturen met cremeren zijn geweest. Wat past een christen: begraven zoals Jezus of de economische oplossing: cremeren?
Het christendom heeft in tegenstelling tot sommige andere religies geen regel die zegt dat je begraven lichaam nooit geruimd mag worden - - westerse grafplaatsen reserveer je dikwijls maar voor een X aantal jaar. Het zegt iets fijns over mijn levensloop dat ik niet weet hoeveel jaar dat is. Een 'economische oplossing' klinkt niet zo christelijk, maar 'ecologisch' dan weer wel. En wat is dan ecologischer, crematie of begraven? Misschien is dat weer afhankelijk van hoe je het doet. Sowieso is dat het met je begrafenisritueel. Het kan prachtig zijn om bij een begrafenis te zeggen: we zaaien je in de grond en bij de opstanding zul je als een paasbloem opstaan. 'Stof zijn we en tot stof vergaan we' wordt in casu crematie dan weer mooier gevisualiseerd. Ik hoop dat God ons allemaal mild en vriendelijk aanziet in de tere beslissingen die we hierin nemen.
12) Wat een geweldige mailreeks, bedankt! Kan ik dit ook financieel steunen?
Leuke vraag! Maar hier trappen mijn lezers niet in, hoor. Deze vraag heb ik zelf zitten bedenken omdat ik aan het mooi ronde aantal van twaalf vragen wilde komen. Al was elf ook wel goed geweest met Goede Vrijdag, want Judas was er toen al niet meer bij. Die had verraad gepleegd voor geld.
⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️
|
|
|
|
|
