Tot hier en verder - februari 2020
We hebben uren over de glooiende steppe gereden. Een monument met drie saiga’s, een lokale antilopesoort met een snuit als van een buitenaards wezen, heet ons welkom in Kalmukkië. Dit is de enige boeddhistische republiek van Europa, in het diepe zuiden van Rusland en vlakbij de Kaspische Zee. De witte kristallen van zoutmeren schitteren als een fata morgana naast het eindeloze asfaltlint dat de leegte doorklieft. Heel af en toe bieden de kleurrijke mozaïeksteentjes van een verlaten bushokje ons een kortstondig moment van afwisseling. Daarna is het landschap weer even leeg als daarvoor.
Kalmukkië heeft niet alleen boeddhistische tempels en stoepa’s met gebedsvlaggen, maar ook natuurgebieden. Hier leven saiga’s, pelikanen, marmotten, langooregels, steppevossen en zandboa’s. Hongor, een ranger in het Mekletinsky natuurreservaat, nodigt ons uit in zijn yurt. Hij pakt de dombura die tegen de bank staat en begint aan de snaren te plukken. Het lied dat hij aanheft gaat over in keelzang – volgens Hongor vergelijkbaar met het geluid van bronstige saiga’s. “En voor het gemekker van kalveren hebben we in het Kalmukse alfabet letters die je in het Russische niet hebt,” lacht zijn collega Badma.
lees verder
|
